جودی خوب می‌داند رویاهایش خاص‌اند، این را مادر بزرگش به او گفته بود و مو لای درزش نمی‌رفت. بنابراین  وقتی همه‌ی مردم شهر رویاهایشان را به «خواب دزد» اسرارآمیز فروختند او با آن‌ها همراه نشد. همه ی مردم ثروتمند شدند و جودی فقیر ماند آن‌ها نمی‌توانستند بخوابند و بدون خوابیدن چطور می‌شد از پول لذت برد؟

اما جودی می‌توانست بخوابد، برقصد، آواز بخواند، ساز بزند و رویا ببیند و فقط جودی بود كه می‌توانست شهر را از نابودی حتمی كه خواب دزد هشدار داده بود نجات دهد…